Wprowadzany do wód materiał zarybieniowy będzie w całości poznakowany, co umożliwi późniejsze określenie przeżywalności i tempa wzrostu ryb pochodzących z intensywnych systemów. Zostaną wykorzystane techniki masowego znakowania ryb za pomocą znaczków elastomerowych (VIE) oraz magnetycznych (CWT). W przypadku tarlaków i starszych ryb zostaną również zastosowane znaczki radiotelemetryczne i hydroakustyczne, które pozwolą określić indywidualne losy i behawior znakowanych ryb po wypuszczeniu do zbiornika naturalnego. Dzięki temu możliwe będzie śledzenie ich przemieszczania się/wędrówek po zarybieniu, sposobu zachowania, czy też określenie przyczyn ewentualnych śnięć.
Projekt będzie realizowany w warunkach typowych dla rybackiej gospodarki jeziorowej, dlatego po jego zakończeniu uzyskane wyniki będą bezpośrednio implementowane do praktyki rybackiej (podmiotów użytkujących rybacko wody otwarte). Wyniki powinny również dostarczyć cennych informacji jednostkom administracji państwowej i być merytorycznie pomocne przy opracowywaniu/nowelizowaniu regulacji prawnych dotyczących szeroko rozumianego rybactwa. Całość wyników zebranych w trakcie realizacji projektu zostanie przedstawiona w formie monografii, która będzie sprawozdaniem merytorycznym z realizacji projektu. Zostanie ona przekazana praktykom rybackim podczas specjalistycznych konferencji oraz urzędom i/lub ich wydziałom zajmującym się problematyką rybacką, w tym zarybieniową (np. Urzędy Marszałkowskie, Regionalne Zarządy Gospodarki Wodnej).
Należy podkreślić, że wyniki projektu będą mogły być również wykorzystane bezpośrednio w całej Unii Europejskiej, ponieważ zarówno szczupak, jak i sandacz są podstawowymi rybami drapieżnymi w wielu wodach europejskich.